1948-1990 arası dönemde İsrail’in iç ve dış hilal stratejisi

19. yüzyılda fikri temelleri atılan ve 20. Yüzyılın ortasında bir realiteye dönüşülen İsrail devletinin, kuruluş tarihi olan 1948’den 1990 Körfez Savaşına kadarki döneminin iç ve dış hilal stratejisi bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. İç hilal olarak tanımlanan ülkeler, Mısır, Ürdün, Suriye ve Lübnan, dış hilal ise bu ülkeleri çevreleyen Türkiye, İran, Sudab ve Etiyopya gibi dış kuşak ülkeleri kapsamaktadır.
İkinci Dünya Savaşına Müttefiklerin yanında bir tugay düzeyinde giren Yahudi toplumu, savaş sonrası bağımsızlık isteğinin geri çevrilmesi üzerine İngiliz manda yönetimine karşı harekete geçti ve Filistin’de karışıklık çıkartarak İngilizleri bölgeden çekilmeye itti. B. M., Filistin’in Araplar ve Yahudiler arasında paylaştırılmasını 1947’nin Kasımında kabul ettiğinde Arap devletleri karara sert tepki gösterirken Yahudiler sonuçtan memnundular. Arap ülkeleri, kurulacak bir Yahudi devletinin savaş sebebi olduğunu açıkladıklarından, İngiliz manda yönetiminin sona ermesinden bir gün önce 14 Mayıs 1948’de bağımsız İsrail Devleti’nin kuruluşunun ilan edilmesiyle Arap Birliği’nin üyesi beş ülke İsrail’e savaş açtı. Mısır Gazze Şeridi’ni aldı fakat daha fazla kuzeye ilerleyemeden yenilgiye uğradı. Suriye kuvvetleri Galile bölgesinde yenilgiye uğradılar. Ürdün Şeria nehrinin batısına geçip Batı Şeria ve Doğu Kudus’ü aldı. Irak ve Lübnan kuvvetleri fazla bir yararlılık gösteremediler. Savaşa Rodos adasında imzalanan mütareke antlaşmaları son verdi.

Yazının tamamını okumak için tıklayınız.